İsmini 1998 yapımı “Truman Show” adlı filmden alan Truman Sendromu, insanların kendilerini sürekli “bir televizyon şovunda yaşıyormuş gibi” zannetmeleridir. Bu sendroma yakalanan insanlar bu filmde olduğu gibi hayatlarının gizli kameralar tarafından takip edildiğini, kaydedilip televizyonda yayınlandığını hatta hayatlarının başkaları tarafından yönetildiğini ve yönlendirildiğini düşünmektedirler. Özellikle teknolojinin ve sosyal medya kullanımının artmasından sonra; sosyal medya araçlarınca kişisel tercihlerimize kadar bilgilerimizin elde edildiğini ve uydular aracılığı ile istendiğinde her şeyin görüntülenebileceğini bilmemiz günümüzde bu sendromun yaygınlaşma sebeplerinden olduğu düşünülmektedir. 2012’de Joel Gold ve Ian Gold kardeşler tarafından “Cognitive Neuropsychiatry” dergisinde yayınlanan makale ile Truman sendromu psikiyatri literatürüne girmiştir.  Bilim insanları, bu hastalığın televizyon kültürü ve popüler kültürün insanların psikolojileri üzerinde yarattığı etki bakımından vardığı noktayı gözler önüne serdiğini belirtiyorlar. Araştırmacılar, bu yeni tanımlanan hastalığın psikiyatrik bir hastalık olabileceği gibi Parkinson veya alzheimer gibi nörolojik kaynaklı olabileceğini de vurguluyorlar.  Kuşkucu olan insanlarda daha fazla rastlanabilen Truman sendromu,  bazı hastalarda onu kontrol eden elektronik aygıtların yerleştirildiğine ve bu şekilde yönlendirildiğine dair düşüncelere dahi sebep olabilmektedir.   Bunun yanı sıra araştırmalar Truman sendromunun, çevresinin dikkat merkezi olmayı istemesine rağmen toplum içerisinde istediği konumda olmayan ve buna dair kaygıları bulunan kişilerde daha fazla olabileceğini ortaya koymuştur. Truman sendromu henüz tıbbi bir rahatsızlık olarak tanımlanmasa da paranoyanın yeni bir şekli olarak görülmektedir.  Hayatlarının sürekli izlendiğini düşünen kişiler yaşadıkları hayata ve en yakınları da dahil olmak üzere çevrelerine bile kuşkuyla yaklaşmaktadır. Dolayısıyla sendrom bireylerin hayatını önemli ölçüde etkileyebilmektedir. Ciddi boyutlara da erişebilen sendrom, bu hastalığı yaşayan Waterlow'un durumunda olduğu gibi intihar ya da cinayete dahi sebep olabilir. Anthony Waterlow, 2009 yılında yakalandığı bu sendrom sebebiyle babasını ve kızını, onun hayatını tüm dünyaya canlı olarak yayınladıklarını düşündüğü için öldürmüştür. Waterlow; başrolünde yer aldığı bu televizyon programının amacını, onu öldürmek ya da kendisini öldürmeye ikna etmek olduğunu düşünmektedir. Bu sendroma sahip olduğu belirlenen başka bir kişi de 11 Eylül saldırılarının yalnızca onun için gerçekleştirilmiş bir kurgu olduğunu düşündüğü için Manhattan'a gitmiş, ardından Beyaz Saray'a giderek yönetmeni görmek istediğini söylemiştir. Önceden nadir olarak görünen bir sendrom olsa da günümüzde görülme sayısı artmaktadır.